Overnachting

Ik had vanuit de Lihn-Son Tempel in Kushinagar een duidelijke beschrijving meegekregen over hoe bij hun Lumbini filiaal te komen. De trip zou ongeveer 5 uur hebben moeten duren, maar bleek toch uiteindelijk ruim 9 uur te hebben geduurd. Ik was iets over 17:00 in Lumbini. Ik gelijk maar op zoek naar een papa die me naar de Chinese Tempel kon brengen, want daarachter was de Lihn-Son Tempel. De Chinese Tempel was goed bekend en daar waren we zo. Van de Lihn-Son Tempel echter, bleek geen hond te hebben gehoord. Dus ik zelf maar op pad. Ik vond wel iets wat erop leek, maar dat kon niet, want die was nog niet af en bovendien uitgestorven. Op mijn roepen verscheen in ieder geval niemand. Dus maar weer terug naar de Chinese Tempel en vragen. Ondertussen werd het tegen half 6 en ik had mijn plasje al ruim 6 uur opgehouden. Meer kan je van mijn arm blaasje tocht echt niet vragen. Ik ben maar in de eerste de beste bosjes gedoken waarna bleek dat mannen niet de enigen zijn die niet kunnen richten. Ik had werkelijk beide broekspijpen natgepist. Niks aan te doen, het is een sneldroogbroek en die moest maar beter snel drogen ook, want het was geen enkel geheim waar die natte plekken vandaan kwamen als ik bij mijn Tempel aankwam. Eindelijk geluk. De man van de Koreaanse Tempel wist waar ik moest zijn. Precies. Terug dus waar ik net vandaan kwam. De uitgestorven Tempel. Het begon nu toch serieus donker te worden en ik heb mijn volume maar wat hoger gezet. Waarempel! Een man had me gezien en kwam naar het hek. Ik wist uit Kushinagar dat er een jonge monnik verbleef en een hond die 's nachts huilde als een wolf. De jonge monnik vertelde me dat hij dacht dat ik niet meer kwam, omdat ik zo laat was. Wat bleek, hij woonde helemaal alleen in dat onafgemaakte paleis van een Tempel! Nou ja, er was overdag een tuinman en voor de nacht een soort bewaker. De moeder overste in Kushinagar had nog wel gebeld om te zeggen dat ik eraan kwam en dat ze een kamer voor me schoon moesten maken, maar ze had mij dus niet gezegd dat daar verder geen ziel te bekennen was. Die Tempel was helemaal nog niet klaar om gasten te ontvangen! Het was inmiddels helemaal donker en de jonge monnik wees me mijn kamer (nadat hij 3x terug was gelopen om de juiste sleutel te vinden). Bleek dat mijn kamer niet was schoon gemaakt en dat hij niet op eters had gerekend. Ik heb eerst zelf de plee, de douche en het toilet maar schoongemaakt en alle papiermache matrasjes boven op elkaar op het bed onder de fan gelegd. Niet dat die het deed, want de stroom was uitgevallen en Boeddha weet wanneer die terug zou komen. Ik vroeg beleefd of ik met hem mee kon eten, waarop hij vroeg of ik van Vietnamees eten hield. Man, als je me niet gauw wat te eten geeft dan begin ik aan je hond! Ik heb eerst gedoucht om maar een beetje het idee van frisheid te krijgen en even later klopte hij op de deur om te zeggen dat we konden eten. Vietnamees eten dames en heren is rijst in water met hier en daar iets van wat. Brokjes, best heel door te slikken. Ik geloof dat ik ook een dopper heb gezien. Dat kan ik niet met zekerheid zeggen, omdat er nog steeds geen stroom was en ik met mijn hoofdzaklamp mijn eten moest bijschijnen. Goed om 19:00 was het eten op en heb ik me vriendelijk terug getrokken op mijn kamer. Wat te doen. Ik wist zeker dat ik hier niet zou blijven. Ik had die keuken gezien. Een mannenkeuken zal ik maar zeggen en de Tempel ligt zo achteraf en het is helemaal geen pretje als je daar in het stikkedonker zonder fan met weet ik veel hoeveel kleine beestjes in je kamer de nacht moet doorbrengen. Ik voelde het overal kriebelen. Na de zoveelste sudoku ben ik iets over 19:00 gaan slapen, om de zoveel uur gewekt door het huilen van een eenzame wolf. Ik stond uiteraard om 05:00 weer naast het mandje. Klaar wakker, klaar voor de nieuwe dag. Heb mijn jonge vriend direct verteld dat ik niet kon blijven en ben achterop de brommer van de tuinman, zonder ontbijt, naar het centrum gereden. Daar had ik binnen een kwartier een kamer in een guesthouse met een leuk vreettentje tegenover en dit internetcafe naast de deur. Ontbijt vanmorgen was toast met jam en scrambled eggs.