Bodhgaya

Daar kwam ik voor. Voor de Bodhiboom met bijbehorende Stupa in Bodhgaya. De plek waar toen nog prins Siddharta verlichting bereikte en Boeddha werd. Wat een mooie serene plek. Ondanks de vele toeristen. Gelukkig was ik er net voor het toeristenseizoen begon, dus het was goed te doen. Ik zag werkers bezig met het bouwen van een muur, vlak voor de ingang van het tempelcomplex. Hoorde even later dat daar 3 maand geleden een bom is afgegaan. Dat kan ik niet begrijpen, niet bevatten en me niet druk over maken. Ik heb gemediteerd bij de Bodhiboom en om de boom heen loopmeditaties gedaan. Dat voelde goed. Alleen kreeg ik ook wel een vreemd gevoel van niet thuis horen als ik de toewijding en devotie van andere bezoekers zag. Ik moet mezelf nog een plaatsje geven in wat ik nu wil of ben. Moet die plaats nog vinden.

Tijdens een van mijn maaltijden in het restaurant met goed voer, kwam een jonge man naar me toe. Of ik de omgeving wilde verkennen. Er was nog veel te zien in de buurt. Hij noemde plaatsen die ik herkende uit de boeken die ik gelezen had. Daar had tante wel oren naar! En hij had een motor! Nou ja, dikke brommer. Zo'n 125 cc ding waar ik in Laos ook op heb gezeten. Prijs afgesproken en daar gingen we. O ja, of ik nog even 100 Roepies wilde dokken voor benzine. Ik zei dat wanneer hij met toeristen op stap gaat, hij ervoor moet zorgen dat er genoeg benzine in de tank zit. Er volgde een slap verhaal over een omgevallen brommer en weggelopen benzine. Later hoorde ik dat hij die truc met iedereen uithaalt. Hij heeft 100 Roepies minder fooi gehad aan het eind. Maar goed. De rit op de motor was fantastisch! En nu hoor ik iedereen denken... helm?! Ben je gek! Een helm is voor watjes! Ik wil de wind voelen door mijn weelderige haardos! En we zaten toch niet op de snelweg! De trip van ongeveer 3 uur was geweldig. Alleen had de driver en gids het idee dat ik meer kon genieten als ik samen met hem de energie kon laten stromen. Jaja. Niet dus. Jij rijdt, ik geniet en anders niets. Bij terugkomst nog wel even naar de winkel van zijn broer. Die moet gedacht hebben dat ik een chromosoom mis ofzo, want vroeg woekerprijzen voor wat moesten zijn unieke en heel bijzondere Bodhiboom producten en mandala's. Niets gekocht en de dag afgesloten bij mijn restaurantje. Daar vroeg een van de obers nog of ik wat wist tegen zijn puistenprobleem. Ja hoor, tandpasta. Toch die ene chromosoom? Nee jongen, tandpasta. Probeer maar.