Van Bodhgaya naar Varanasi is het maar een klein stukje met de trein. Als ie in Varanasi zou stoppen dan. Mijn trein ging tot een groot knooppunt genaamd Mughal Sarai, omgeveer 10 km van Varanasi. Ik was netjes op tijd op het station, zag alleen mijn trein niet op het grote bord. Toch maar even vragen aan de man in het troeristenbureautje. Oh nee, uw trein is een beetje later. I.p.v. 14:30 zou hij om 17:15 vertrekken. Zucht. Ik mocht wel even in zijn kantoortje wachten. Dat duurde me toch wel heel erg lang op een stoel die de naam al lang niet meer waard was. Ik ben wat gaan rond lopen en vond een redelijk uitziende stationsrestauratie. Mijn menu bestaat nu al 10 dagen uit paneer bughiya met butter nan. Op z'n hollands is dat gebakken fetakaas met plat brood. Is lekker! Iedere kok maakt het weer op een andere manier klaar. Het moet natuurlijk allemaal non-espicy (zo spreek je dat uit). Ik moet me er blijkbaar ook van verzekeren dat ze echt begrepen hebben dat het toch echt niet pittig mag zijn. De ober uit de stationsrestauratie had dat dus niet en vol vertrouwen en behoorlijk hongerig hapte ik een paar happen weg. Mijn hemel, ze hadden de kruiden echt niet vergeten! FIRE! Ober! Dit kan echt niet hoor, dit kan ik niet eten. Grote vraagtekens, kok erbij en die begreep me en kwam even later me de niet pittige variant terug. Buik weer even gevuld. Ik sjokte op mijn gemak terug naar het kantoortje van de toeristenman. Hij gaf aan dat hij over een kwartier ging sluiten. 16:00 uur! Hoezo tropentijden. Hij liet nog wel even vriendelijk weten dat even verderop een 1e klas wachtruimte voor dames was. Goh, bedankt! Wachtruimtes zijn leuk. Mooi aapjes kijken. Een dame, redelijk corpulent, had zich over 4 stoelen gevleid en was diep in slaap. Ze lag op haar zij. Anders pastte niet. I.p.v. een hoge borstademhaling, had zij een lage buikademhaling. Dus bij iedere inademing rees die gigantische buik tot wel 2x zijn omvang om vervolgens met een plof weer neer te komen. Ik dacht eerst dat het mens niet goed was of zo, maar ze heeft het de hele tijd vol gehouden. Eerst op de ene zij en later op de andere. Dat omdraaien was trouwens een avontuur op zich. Net Moby Dick op het droge en ik in spanning afwachtend of ze over het randje zou kieperen. De trein kwam op de aangekondigde tijd en ik heb zonder porter mijn bed weten te vinden. Op naar Varanasi (Mughal Sarai). Er staat helaas nergens aangegeven bij welke stations we tussendoor stoppen, wordt ook niet omgeroepen. Uiteraard ook geen mooi verlichte stationsnaamborden. Maar even aan de conducteur gevraagd. Ik had beter moeten weten, want van Indiers krijg je altijd een antwoord, maar zelden het juiste. De toeristen man zei dat mijn wagon in het midden van de trein zou zijn. Het was de achterste. De conducteur zei dat het 6 stops waren tot Mughal Sarai, het waren er 5. Hij gaf me wel op tijd aan dat we er waren. Dat dan weer wel. De trein stond stil en ik wilde mijn spullen pakken om te gaan. Mijn overbuurman zei ineens dat we er nog niet waren. Ik keek naar buiten en inderdaad, het was stikke donker en geen station in zicht. Maar de trein bewoog ook niet meer. Mijn buurman ging toch maar eens kijken en kwam terug met de mededeling dat we er toch waren, alleen pastte het achterste rijtuig niet meer op het perron! Ik als de sodemieter met mijn spullen achter de buurman aan. Het waren 5 mini trappetjes recht naar beneden en dan met een laatste bekeken sprong het spoor op. We bleken ongeveer 200 meter van het perron verwijderd. Vol geveinst vertrouwen stapte ik van biels naar biels. Ik moest de bielzen in de gaten houden, om me heen kijken of er op een van de vele andere sporen geen trein aan kwam en oppassen dat ik niet op een rat ging staan, want die waren weer in grote getale aanwezig. Dan zijn ze toch wel groot hoor, als je niet op het perron staat, maar tussen de bielzen. Ik ben mijn buurman gevolgd en we bereikten ongeschonden het perron. Weer een treinrit overleefd. Het was inmiddels 20:30 en het vervoer naar Varanasi moest nog geregeld worden. "Vervoer nodig madam?" Aaaahhh!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten