Station

Het Agra treinstation was weer een avontuur op zichzelf. Treinstations in India dames en heren, zijn vies. ECHT vies. Ik had een porter (drager) in de arm genomen die mijn koffer(tje) droeg en me naar de 1e klas wachtruimte voor dames bracht. Hij zou me later ook weer ophalen om me naar het juiste perron, in de juiste trein, in het juiste rijtuig en op het juiste bed af te leveren. Ik zat goed en wel wat bij te komen van mijn horror taxi avontuur toen er vanuit mijn ooghoek iets langs flitste. Kakkerlak? te groot. Kat? te klein. Muis? te klein. Een rat! En een lelijke ook! Kwam, zo zag ik even later alsof meneer er alle recht toe had, in en uit sjouwen. Nou ben ik niet bang voor ratten dus ik liet hem rustig begaan. Even later ging ik het perron op om even de benen te strekken. In de prullenbak? rat. Achter de prullenbak? rat. Op weg naar de prullenbak? rat. Op het spoor? meer ratten dan ik ooit bij elkaar heb gezien. Die hebben daar hun koninkrijk gebouwd en zijn er heer en meester. Tunnels en holen onder de bielzen en looppaden naar al het lekkers dat de reizigers voor hen op het spoor gooiden. Niet bang ook niet! Ze wachten rustig tot er wat op het spoor wordt gegooid, kijken je verontwaardigd aan als je je eten of verpakking niet snel genoeg naar ze toegooit en slepen hun verworven buit vervolgens snel naar huis. Ik ben maar weer naar mijn 1e klas wachtruimte voor dames gegaan. 1 rat is mij meer dan voldoende.